O informe (elaborado en colaboración co Instituto Alfred Wegener de Alemaña e que recompila datos de 2.590 estudos científicos na materia) tenta medir o impacto de plásticos e microplásticos nos mares, onde xigantescas «illas» destes materiais flotantes foron detectadas en océanos como o Atlántico e o Pacífico. WWF (siglas en inglés de Fondo Mundial para a Natureza) indica que se probou que polo menos 2.144 especies sofren contaminación con plásticos no seu medio ambiente e nalgúns casos inxeren estes alimentos, caso dun 90% das aves mariñas e un 52% das tartarugas.

Entre as especies mariñas da nosa cadea alimentaria nas que se detectou plástico no organismo destacan mariscos como o mexillón azul ou as recoiro, mentres que a quinta parte das marcas de sardiñas enlatadas conteñen esas partículas, advirte WWF. “Aínda que aínda non dispoñamos de datos suficientes sobre o impacto da contaminación plástica na saúde humana, a longo prazo pode ser moi prexudicial e canto máis haxa ao noso ao redor, máis compoñentes químicos inhalamos e inxerimos nas nosas comidas”, comentou o director para política global de plástico de WWF, Eirik Lindebjerg.

O informe vaticina que a produción de plásticos duplicarase para 2040, o que provocará que os refugallos destes materiais no océano cuadripliquen cara a metade de século, afectando a unha extensión dúas veces e media máis grande que a illa de Groenlandia. A ameaza ambiental que representan os plásticos é relativamente recente, xa que o uso destes materiais xeneralizouse despois da Segunda Guerra Mundial, aínda que xa se acumularon entre 86 e 150 millóns de toneladas nos océanos.

WWF subliña que algunhas áreas mariñas están particularmente ameazadas, como o Mar Amarelo e o de China Oriental en Asia, mentres que en Occidente a oenegué alerta especialmente da situación vulnerable do Mediterráneo. No «Mare Nostrum» son Exipto, Italia, Turquía, España e Francia, por esa orde, os países que máis plásticos lanzan, alerta o estudo.

Aínda que a pesca tamén é un dos principais contribuidores na contaminación oceánica (un 22% do lixo mariño procede da industria pesqueira), Lindebjerg apuntou aos plásticos dun só uso como os grandes causantes. “Debido a que o plástico se ha abaratado, os fabricantes producírono en grandes cantidades e isto permitiulles deseñar produtos dun só uso que logo se converten en refugallos”, explicou o experto, quen considerou que unha das principais vías de solución a este problema é desenvolver políticas que promovan a fabricación de produtos reciclables.

Lindebjerg sostivo que o risco que presentan os plásticos para os ecosistemas mariños terá efectos directos e indirectos para o ser humano. “A presión que soporta o ecosistema mariño é preocupante para a especie humana debido a que a súa saturación afectaría seriamente á economía das comunidades pesqueiras, que perderían unha das súas principais fontes de alimentación”, sinalou.

O informe de WWF afirma que a contaminación do plástico nos océanos é irreversible e demanda unha resposta global e coordinada con carácter urxente. “Unha vez distribuídos no océano, os residuos de plástico son case imposibles de eliminar e degrádanse constantemente, polo que a concentración de micro e nanoplásticos aumentará durante décadas. É máis eficaz atacar as causas da contaminación que limpar despois”, opinou Heike Vesper, de WWF Alemaña.

Na próxima asemblea das Nacións Unidas para o Medio Ambiente, que se iniciará o 28 deste mes en  Nairobi, o WWF pedirá a adopción dun tratado internacional e vinculante para que se establezan políticas e estándares globais a fin de deter a contaminación con plásticos mariños para 2030.