Un estudo realizado por investigadores da Universidade de Ohio (EEUU) baseouse nas medicións do xeo antártico que se realizan desde 1905, algo que está considerado como unha característica única do clima antártico. 

O problema é que, desde 1979 rexístrase un aumento moi significativo do mesmo que podería ter graves implicacións climáticas e meteorolóxicas do gran continente xeado.

 Este estudo publicouse en Nature Climate Change e conta con datos e detalles deste tipo de xeo que flota ao redor da Antártida durante todo o ano, que abarcan o último século. Ata o de agora só se contaba con mostras de sedimentos, observacións dos científicos 'in situ’ e os poucos datos que proporcionaban as contadas estacións meteorolóxicas que hai no enorme continente. E devanditos datos eran locais ou limitados a certo momento do ano. Pero esta vez procedeuse a recompilar todos os datos históricos que puidesen afectar directa ou indirectamente ao xeo mariño antártico, de modo que, o modelo de reconstrución estatística baséase nunha forte conexión compartida entre o xeo mariño antártico e a variabilidade climática de todo o hemisferio sur, polo que a visión proporcionada non se limita a estimar unha media anual, senón que cobre todo o ano. 

Deste xeito os científicos conseguiron obter detalles do xeo mariño en cada estación do ano, pero tamén en diferentes rexións da Antártida, polo que os seus prognósticos son moito máis específicos e certeiros. 

As conclusións deron unha estimación completa de que tanto puido afastarse do continente antártico devandito xeo mariño, ao longo do Século  XX. 

Recentemente en 1979 comezouse a facer un seguimento  satelital do xeo mariño, ante a evidencia de que este aumentaba e diminuía, polo que a idea era atopar un patrón que lles dese a pauta de por que sucedía este fenómeno. O que se comprobou é que, a cantidade aumentaba moi lentamente e que entre 2016 e 2017 houbo unha anomalía que fixo que diminuíse, aínda que a mediados de 2020 recuperouse un pouco, para volver minguar. E aínda que hai porcións no xeo da zona Occidental da Antártida que están a retroceder e afectan directamente os niveis globais do mar, os cambios neste tipo de xeo non o fan, debido a que a súa cantidade depende da época do ano, xa que desaparece no verán e reaparece no inverno Está comprobado que, nos últimos 150 anos antes de 1979 houbo un declive, despois deste ano, un aumento e a partir de 2016 unha diminución súbita e preocupante que apenas deu mostras de recuperarse volveu caer. As causas destas diferenzas non se estableceron aínda, pero os científicos cren que van no bo camiño para comprendelo.

É destacable que, aínda que non existe un impacto directo destes cambios sobre os niveis do mar, si son fundamentais á hora de afectar os ecosistemas da Antártida. Toda a  biota antártica ten unha dependencia directa da cantidade de xeo que os rodea e que lles permite cumprir cos seus ciclos de vida. Tamén a circulación oceánica depende das variacións do xeo mariño, debido a que, para que as masas de auga afúndanse no océano necesitan ter maior densidade e menor temperatura, polo que os cambios que experimente o océano ao redor da Antártida non só teñen implicacións locais, senón que as mesmas poderían ter un alcance global.