A superficie da enorme illa conxelada perdeu só nos últimos 10 anos 3,5 billóns de toneladas de xeo, unha cantidade que permitiría mergullar a toda a Península Ibérica, Francia, Bélxica, Países Baixos, Luxemburgo e parte de Alemaña, baixo case 10 metros de auga de desxeo. O novo estudo foi dirixido pola Universidade de Leeds e contou coa participación da Dra. Amber Leeson (Universidade de Lancaster) e é o primeiro que fixo uso dos datos satelitais para comprobar a magnitude deste fenómeno (que se denomina ‘escorrentía da capa de xeo’), desde o espazo. 

Os achados e as conclusións deste estudo foron publicados na revista Nature Communications e revelan que o grao de escorrentía de auga de desxeo que sofre  Groenlandia aumentou ata un 21% durante os últimos 40 anos e volveuse ata un 60% máis errática, dunha tempada estival a outra. 

Groenlandia é un dos puntos vulnerables do mundo que experimenta un aumento no número de fenómenos meteorolóxicos extremos e como aínda non se puido deter nin paliar as consecuencias do quecemento global, a previsión é que a situación empeore e que a frecuencia destes eventos sexa maior. Dado o estado de vulnerabilidade da illa, os científicos cren que estudos como o que levaron a cabo, resultan de vital importancia para transitar o camiño cara a unha mellora dos modelos climáticos, o que lles permitirá predicir con maior certeza que é o que sucederá co clima e co mundo, durante o que queda de século e máis aló. 

As zonas que adoitan atoparse baixo o xeo, como é o caso dos glaciares ou a illa de Groenlandia e sitios similares, experimentan ciclos que dependen das estacións. No verán prodúcese o derretemento dunha determinada cantidade de xeo que, en condicións ‘normais’ recupérase no inverno.

 O quecemento global rompeu estes ciclos e en Groenlandia experimentáronse episodios de derretemento tan graves, que se estima que case 1 centímetro da subida que o nivel do mar experimentou nos últimos anos provén do seu desxeo, que ademais altera os patróns atmosféricos e os de circulación oceánica, afectando o equilibrio climático do planeta e pon en grave perigo ás comunidades costeiras. Nos arredores de Groenlandia, esta subida do nivel do mar é aínda máis acusada e é culpable unha grave alteración dos ecosistemas mariños do Océano Ártico, afectando á  biota mariña e ás comunidades indíxenas que habitan a zona, debido a que perden as súas fontes de sustento, abrigo e comercialización. 

Quen debería facer cambios drásticos para contrarrestar os efectos do cambio climático parecen descoñecer esta premisa. Doutra banda, este tipo de estudos é fundamental para axudar a predicir o futuro de lugares como Groenlandia, co fin de axudar ás comunidades que os habitan e estimar as consecuencias globais do seu  derretemento.

 Os datos que se obtiveron poden ser fundamentais para coñecer os patróns de derretemento dos xeos, que poden aplicarse ou proxectarse a outros sitios que experimenten este tipo de vulnerabilidade. Parece mentira que teñamos que aprender a lidar cos problemas ocasionados polo cambio climático antropoxénico, cando o que deberiamos facer é combatelos.

Imaxe por Annie Spratt