Este ano, o #DiaMundialdelaAgricultura, serve para lembrar os retos que debe afrontar o sector agrícola a escala global como necesaria adaptación ao cambio climático e aos novos hábitos de consumo.

Cada ano, no Día Mundial da Agricultura, realízanse diferentes actividades para homenaxear ás agricultores, expoñendo as dificultades ás que se enfrontan cada día para ofrecer ao consumidor o mellor produto posible. Hoxe, recoñecemos este día lembrando a vital importancia do chan para a agricultura.

Ao ollo humano son  inapreciables, pero se afundísemos unha culler no chan descubririamos que hai máis microorganismos que habitantes na terra, segundo fontes de FAO. Os científicos só coñecen un 2%. Entre as súas funcións vitais atópase a de manter a fertilidade do chan, que se  emparenta coa cantidade de materia orgánica. A súa perda pola erosión e a intensificación de prácticas agrícolas nada preventivas deixan con frecuencia chans desequilibrados en nutrientes.

O  microbioma é o conxunto de xenes de todos os microrganismos atopados nun hábitat. Neste caso, solo-planta.

O agricultor entendeu que gran parte da rendibilidade do cultivo vén dada pola fertilización mineral. Hai que fertilizar non só a planta, senón o chan, porque a súa parte viva é tamén necesaria para o desenvolvemento vexetal. É precisamente a súa microbiota: o conxunto de microorganismos que actúan en simbioses coa planta, que coidan do seu vigor e crecemento, aínda que algúns poden carrexar o risco de enfermidade.

Medir a actividade encimática do chan desempeña un importante papel na dinámica do chan, xa que é un indicador de que os microorganismos estarían a actuar como fertilizante. É esta unha información moito máis útil que calcular cantos microorganismos hai no chan. O seu uso como  bioestimulantes ou  biofertilizantes é complementario á fertilización mineral. Isto non só beneficia á planta, senón tamén ao chan protexéndoo de procesos adversos, mantendo a súa biodiversidade e as súas funcións  ecosistémicas.

O chan é un recurso natural non renovable a unha escala de tempo humana, e por iso, é fundamental tomar medidas  tendientes á súa conservación e renovación. Estas medidas inclúen a prevención da erosión, a mellora da cobertura vexetal  e a reposición dos nutrientes que toman os cultivos do chan.

Por estes motivos, debemos de potenciar accións que maximicen a súa produtividade á vez que promovan a súa conservación. O obxectivo ha de ser non soamente minimizar a degradación do chan senón ademais adoptar medidas de manexo do cultivo que tendan a manter a fertilidade do chan.